♨️ سفر به پایتخت؛ روایت پیگیریِ بیوقفه

♨️ سفر به پایتخت؛ روایت پیگیریِ بیوقفه
صبح هنوز زود بود که چمدانهای کوچک بسته شد و پروندههای قطور روی میز اتاق نشست. خیلی زودتر از آن چه شهر بیدار شود، راهیِ پایتخت شده بودند. سفری که هدفش فقط یک ماموریت بود: پیگیری مطالبات دیرینه مردم زیرکوه، آن هم درست از مراکز تصمیمگیری.
این سفر، برآیند یک دستور روشن و قاطع از سوی استاندار محترم خراسان جنوبی بود؛ هاشمی با تأکید بر اهمیت پاسخگوییِ میدانی به دغدغهها، مطالبات و نیازهای مردم، از مدیران خواسته بود تا پیگیرانه درخواستها و مطالبات مردم را شخصاً بررسی و برای رفع آنها اقدام کنند. بر همین اساس، علی امینی فرماندار شهرستان زیرکوه، با همراهی اسحاقی نماینده مردم قاینات و زیرکوه در مجلس شورای اسلامی، عزم خود را جزم کرد تا با حضور در پایتخت، موضوعات و مشکلات اساسی شهرستان را از نزدیک در دستور کار قرار دهد و صدای دغدغههای مردمان کوهپایههای شرقی کشور را در قلب تهران، به گوش برساند. اولویتها مشخص بود؛ کمبود امکانات آموزشی، نبود زیرساختهای انرژی، مشکلات خدمات درمانی و تامین اجتماعی – دردهایی که سالهاست روی شانههای مردم سنگینی میکند.
🔹مجلس و وزارتخانه؛ پیگیر صدای بیصدایان
در وزارت آموزش و پرورش، سالن بزرگی که میزبان مسئولان بلندپایه وزارتخانه بود، امینی و اسحاقی پا به میدان گذاشتند. فرماندار زیرکوه، بعد از تشکر از نماینده مجلس به خاطر هماهنگی دیدار، با صدایی محکم و متعهد، فهرستی از مشکلات و نیازهای شهرستان را شمرد: از مدارس با سقفهای کهنه و کمبود کلاس و نیمکت، تا دختران دانشآموزی که به دلیل نبود خوابگاه و ناتوانی مالی خانوادهها ناچار میشوند علم و مدرسه را رها کنند. هر جملهای که گفته میشد، رد پای یک رنج، یک آرزو یا امیدواری بود که از دل یک روستا و شهر کوچک راهی تهران شده بود.
موضوع تجهیز مدارس فنی، ساخت کلاس درس جدید و احداث زمین چمن هم مطرح شد و وزیر، با تاکید بر نگاه عدالتمحور دولت، قول مساعد تأمین منابع را داد. اما امینی پا را فراتر گذاشت و خواستار جلب نیکوکاران ملی برای احداث مجموعههای آموزشی و خوابگاهی شد؛ پیشنهادی که زمینهساز امید بیشتری برای مناطق مرزی محروم، بهویژه برای دختران شد.
🔹گرههایی که با پیگیری باز میشوند
اما ماموریت سفر فقط در یک وزارتخانه گره نخورده بود. سلسله دیدارها ادامه داشت؛ این بار، راهی شرکت ملی پخش فرآوردههای نفتی شدند. رو در رو با سالاری، مدیر طرحهای CNG نشستند. زیرکوه هنوز از داشتن یک جایگاه گاز طبیعی فشرده محروم بود، مشکلی که به خصوص رانندگان و کسبوکارهای محلی را گرفتار کرده بود. این بار هم فرماندار، با استدلال و مستندسازی لزوم این پروژه، تاکید کرد که شهروندان سالهاست چشم انتظارند و دیگر وقت تعلل نیست.
سالاری، استقبال کرد و قول داد شرکت آماده است با مشارکت بخش خصوصی، جایگاه CNG را در حاجیآباد راهاندازی کند. اما همه چیز در وعده خلاصه نشد؛ پیگیری تا اجرا، شعار این سفر بود: «این مطالبه را تا نتیجه نهایی رها نمیکنیم»، جملهای بود که امینی در پایان هر گفتگو تکرار میکرد.
🔹 راهها؛ مسیری برای توسعه و امنیت
در ادامه سفر، امینی به دیدار اکبری، معاون وزیر راه و شهرسازی و رئیس سازمان راهداری و حمل و نقل جادهای کشور رفت. حالا نوبت بیان دغدغههای راههای روستایی و مسیرهای ارتباطی شهرستان بود. فرماندار، بیپرده از مشکلات روکش آسفالت و فرسودگی راهها تا پروژههای نیمهتمام، کمبود ماشینآلات راهداری، نیاز به قیر یارانهای و همچنین نقاط حادثهخیز سخن گفت و مستندات و مدارک را عرضه کرد. اکبری نیز ضمن تایید ضرورتهای مطرحشده، وعده داد با تامین اعتبار و برنامهریزی، این مشکلات اساسی در اولویت رسیدگی سازمان قرار گیرد.
در پایان این دیدارها، برای هر موضوع کلیدی، نامهای جامع و رسمی با امضای مشترک فرماندار زیرکوه و نماینده مجلس تهیه و به مسئولان مربوطه تقدیم شد؛ حرکتی که نشان داد مطالبات مردم فراتر از گفتگو، به سند و مدرکی معتبر بدل شده است.
🔹 درمان و امید؛ گام بعدی
در خانه درمان هم توقف کردند؛ رئیس سازمان تامین اجتماعی کشور، شنوندهی دغدغههای فرماندار و نماینده شد. بلاتکلیفی مجموعه درمانی و کمبود نیروی شعبه تامین اجتماعی، بیماری خاموش دیگری بود که امینی و اسحاقی آن را مطرح کردند. دستورات لازم صادر شد و امید تازهای در دلها جوانه زد.
🔹 پایان سفر، آغاز راه
سفر روزهای متوالیِ این تیم به تهران شاید برای مردمی که هر روز با مشکلات زندگی دست و پنجه نرم میکنند، خبری کوتاه به نظر برسد، اما هرکدام از این مذاکرات، نقطه عطفی برای شهرستان زیرکوه است. تلاش شبانهروزی فرماندار و همراهی نماینده مجلس، ثابت کرد که با پیگیری مستمر میتوان گرههای کور و قدیمی را یکی یکی باز کرد.
رویای مدارس مجهزتر، خیابانهای پررفتوآمدتر، راههای امنتر و درمانگاه فعالتر، حالا یک قدم به واقعیت نزدیکتر است؛ قدمهایی که نخستین بار در اتاقی از وزارتخانهای در تهران برداشته شد، اما تپشهای امیدش تا دورترین روستاهای زیرکوه پیچید.